İlya Ehrenburg’un edebiyatçılığının yanı sıra döneminin en etkin aydınlarından birisi olduğunu, gönüllü olarak İspanya İç Savaşı’na katıldığını, Nazım Hikmet’i kurtarma kampanyasında yer aldığını biliyoruz. Bu durumda kitaplarında yeni toplumu anlatmasaydı o zaman garip olurdu bence.
Türk Eğitim Tarihi’ni, Tarihten Güncelliğe Laik Eğitim ve Türkiye’de Öğretmen Örgütlenmesi ile bütünleştirerek okumak bence iyi bir kombinasyon oldu; öneririm.
Mumcu, Öngören, Altunya, Yurtsever…Dört yaşam öyküsü…Dört aydın, dört yazar, dört mücadele insanı…Kitapları okuduktan sonra keşke daha çok olsalardı diyorum. Eğer bana bunları düşündürüyorsa kitaplar amacına ulaşmış demektir.
Bana kalırsa bu yazıyı bir giriş kabul edelim ve devamını getirelim. Tarihin en önemli icatlarından birisi için hiç de fazla olmaz.
Hesap sormadan olmaz derken sadece ölümle sonlanan trajedilerden söz etmiyorum, yaşanılan derin haksızlıklar, eziyetler de var hesap pusulasının içinde.
Kaygılanmayın sakın, kitap işini noktalayıp, dini sohbetlere başlamadım; sadece direkli oruç kavramına öykünerek "direkli okuma" adını verdiğim bir okuma yönteminden söz edeceğim.
Medyada rastladığım ve beni rahatsız eden bazı noktalar var. Çalışanları zorunlu ücretsiz izine çıkarması(4) gibi veya Ekşi Sözlük’te yazdığı gibi çevirmenlerine paralarını düzgün ödememesi.
Onlar olmasaydı, onlar üretmeseydi, onlar bedel ödemeseydi, bugün nasıl olurduk bilemiyorum.
Evet, tek tek kitaplara değinmeye başlarsak bu yazı bitmez. Son on beş günde okuduğum Latin Amerika Portreleri, Felsefeyi Savunmak ve Eylem ve Düşünce Açısından 19. ve 20. Yüzyıl kitapları Evrensel Yayınlarını anımsamak için iyi bir fırsat oldu.
Her zaman, Engels’i okumanın tam zamanıdır.